Toch nog even een verslagje van het kampioenschap. We hebben er tenslotte ons best voor gedaan. Bij de M60+ reden Harm en ik met 5 dames en 50 heren als eerste de 42 km op prima ijs.
Op weg naar de koers met Harm als vanouds strategieen doorgenomen. De heren Bakker zouden het voortouw nemen en Harm zou zich rustig houden. Ik maakte me weinig illusies: de benen waren na de 300 km op de Weissensee nog lang niet hersteld. Dus net als vorig jaar 14 van de 17 ronden in het peloton zat er niet in. In dat peloton verder een aantal Utrechtenaren waaronder Hedi Vrieling en Kees Verdouw met wie ik ook in de C3 rijd. In het publiek waren Henk en Marie Lubberts weer present.
Het tempo ging na een ronde of 3 al flink omhoog. Toen kwam ik met Hedi en Johan Wilbrink in een mooie groep van 10 achterblijvers terecht. Kees kon nog net met het peloton mee. Het ging er rustig aan toe en na een rondje of 10 werden we door de 2 Bakkers ingehaald en een stuk later door Harm en Gerard Sluis. Die leken voor plaats 3 en 4 te rijden: niet gek. Maar dat lukte niet. Ze werden weer bijgehaald. Gerard lukte het wel om in de slotronde zich los te maken: 3e. Harm moest passen en werd 13e. Een hoop complimenten maakten hem niet tevreden.
In de voorlaatste ronde heb ik nog mijn best gedaan om een paar concurrenten in mijn groep te slopen, maar tevergeefs. Dus die waren allen sneller in de eindprint. 43e van de 53 was het resultaat. Hedi wel 2e dame van de 5. Ik denk dat een aantal van onze veteranen dames in deze groep met nr. 4-5 zouden kunnen strijden.
In de M50+ reden Fred en Jan Tichelaar mee. Het veld viel wat uit elkaar en Fred leek in de 2e groep voor plek 5 te gaan strijden. In de laatste ronde werden ze bijgehaald door het peloton en daarvan waren ook nog een aantal sneller in de sprint: 22e van de 51 was zijn eindresultaat. Hij was wat verrast door die inhaal actie. Jan was kennelijk al eerder achterop geraakt en kwam een eindje achter de groep als 45e op 1 ronde over de streep.
De M40+was maar een groepje van 19 deelnemers waarvan Arnold Gaasenbeek de winnaar werd.
Na afloop op weg naar huis werd Harm zijn humeur beter en kon ie vrede hebben met de koers. Voor mezelf is een betere planning (incl. hoogtestage op de Weissensee) een optie om weer eens in de groep te finishen. Ooit gelukt, Maar ja, toen was ik de jongste van het stel..
