Jan,
Je hebt het als embedded verslaggever maar zwaar tegenwoordig!
Piet heeft een zoon. De jongeheer en dame die met Piet langs de Zoom stonden te wachten waren zijn collega en vriendin (van de collega voor alle duidelijkheid). De collega reed nog in het tenue van de Delftse studentenwielrenners. Had ook wedstrijden gereden en is dus wat jonger en bedrevener op de fiets dan de meesten van ons. Zijn vriendin rijdt ook wedstrijden met een voorkeur voor zwaardere klassiekers met klimwerk.
Bij Nol in 't Bosch deed de auto wat hij moest doen. Voorrang verlenen, want wij komen van rechts. Dat moet je natuurlijk niet afdwingen. Maar als het gegeven wordt wel netjes accepteren.
Toen we bij Renkum arriveerden in stevig tempo nam de mij toen nog onbekende gastrijder enthousiast over en zat ook de dame nog strak in het gelid. Leuk dachten Braam en ik. Dus het gas erop en door. Vanaf de hoek richting Boersberg hebben we de vaart eruit gehaald om mensen weer aan de laten sluiten. Maar Piet boog al snel het hoofd en ook Mark en Gerwin konden het niet bolwerken. Zo ging het door tot na de Warnsborn toen we jou in het vizier kregen. We maakten net niet de aansluiting met de voorsten en hebben toen verzameld. Je pakte zo weer aardig voorsprong, maar Braam kondigde aan dat we voor de Posbank wel zouden aansluiten.
Bij de stoplichten van Valkenhuizen een mazzeltje, verderop spierballengedrag waarbij Braam en de gastrijder niet achter, maar naast elkaar steeds harder gingen rijden. Tot Braam toch voor mocht en direct wat gas terug nam. Hij was ook een beetje moe na een stressvolle werkdag met een stuurgroepbijeenkomst. Jaja.
Zo zag je ons druppelsgewijs weer langskomen. Bij de driesprong ging jij rechts en wij links. Zoals vaker moet Mark daar passen als het omlaag gaat. Op de Rozenbosklim onplofte het verder. Ik was ook wat achter op de druistige mannen en wachtte de dame op. Zij zette zich in het wiel toen we naar Rheden naar beneden raasden en hield stand verderop tussen de twee rotondes terwijl we tegen de 50 voortmaakten. Haar vriendje stond ons op te wachten en moest in de achtervolging. Omhoog op de Snippendaal maakte ik eerst nog wat tempo, daarna de gastrijder en de dame gaf geen krimp. Zo scoorde ze 1 van haar 11 QOM's van de avond.
Het feest was nog niet voorbij, want ondanks zijn vermoeidheid gaf Braam er op de hei nog een snok aan. Ons gezelschap scoorde zo weer wat bekertjes en een QOM en we raakten Mark opnieuw kwijt. Vlot bereikten we de Telefoonweg waar ik de groep op gang hield en de rappe mannen elkaar bekampten. Ik kon niet zien of Braam, Vince of de gastrijder het uiteindelijk won.
Braam was daarna zeer verheugd over de 35,5 gemiddeld terwijl we ook nog stukken hadden gelummeld, maar ook bedroefd omdat zijn voormalig trainster Grete meent dat je je vorm zo kapotrijdt. Lol is ook wat waard denk ik dan maar.
Jolle
