In de Wilde Woensdag app groep werden een aantal Utrechtse gastfietsers door Robert Braam aangekondigd en dat er hard moest worden gereden. Het waren niet de Weselozen maar voor de qua snelheid middenmoot en achterkant van de Wilde fietsers klonk dit niet geruststellend. Bij Pomona was Jolle extra vroeg gekomen, Sander was er ook al en blij dat hij na een dagje PC'en los mocht, Hendrik kwam iets gestresst buiten adem aan geracet. Het zou los gaan. Gelukkig werd door Wageningen verstandig en rustig gereden, Direct buiten Wageningen moest Hendrik stoppen voor een sanitaire onderbreking en teken voor Sander en Mark Ooijevaar om flink door te rijden. De rest bleef rustig door peddelen.
Ik ontdekte dat ik mijn fiets was vergeten na te kijken want het schakelen loopt al een tijdje niet zo voorspelbaar. Flink stom natuurlijk om je materiaal niet in orde te hebben, zeker tegen onheilspellende Wilde achtergrond. Al fietsend achterin terwijl er steeds meer snelle wielrenners aanhaakten, dacht ik na over de mogelijke scenario's. In de Bus stappen maar ja die was al een kwartier eerder overvol weg gereden. Het eigen materiaal in orde hebben, maar ja dat had ik eerder moeten doen en was nu te laat.
In Renkum haakten nog meer fietsers aan en kreeg Iedo direct een lekke band. Een mooi moment om Vince als erkend fietsbouwer en reparateur te vragen voor mijn derailleur afstelling. Hij draaide er wat aan en het leek iets beter te worden. Toch vertrouwde ik het niet echt en ging maar rustig doorfietsen in afwachting van een vloedgolf Wilde fietser die over me heen zou spoelen. Richting Boersberg stond Jan Westeneng te wachten, even wat bijpraten en hij ging rustig meerijden en trok onderlangs richting Oosterbeek flink door. Ik kon zo mooi ontdekken hoe mijn versnellingen een beetje kon werken.
In Oosterbeek nog steeds geen Wilde vloedgolf en richting Warnsborn ook nog niet. Bij het wachtpunt aan de Schelmseweg kwamen Jolle en Sander in volle galop aan gesneld. Voor Jan W het signaal om te wachten, voor mij gelegenheid om door te rijden en weer wat voorsprong op te bouwen voor straks bij Burgers Bush. Dan zou de Wilde vloedgolf komen. Op weg naar de Posbank was die golf er nog steeds niet, mijn versnellingen werkten niet echt goed maar met wat rustig schakelen lukte het wel wat.
Dan zou de Wilde vloedgolf wel komen bij de Posbank naar boven, maar geen probleem wat bovenop wordt gewacht. Boven gekomen nog steeds geen Wilden en direct maar doorrijden richting Rozenbos en dan zouden ze wel komen. Kon ik het lusje extra eventueel over slaan met mijn wrakke versnellingen. Weer boven bij de Maarten Tjallingii winststreep nog steeds geen vloedgolf en dan maar vlot naar beneden.
Dan zou toch zeker de vloedgolf komen, maar ja op weg naar de heide wordt gewacht. Nooit gedacht dat ik met mijn wrakke materiaal vanavond zover zou komen. Terug boven nog steeds niemand te zien en dus maar weer vlot doorrijden. Dan zouden ze op heide wel over mee heen denderen en maar eens zien ook zou kunnen aanhaken. En zo bleef ik maar doorrossen, ook wel haastig om nog goed voor donker terug in Wageningen te zijn.
Lang verhaal kort: het grootste deel van de avond alleen geracet met het gevoel dat de Wilde vloedgolf zeker ging komen, maar die kwam niet, tot in Wageningen aan toe. Op Strava is te zien dat die grote groep het complete Wilde Woensdag menu heeft verslonden met een flinke stapel mooie foto's van Robert op de Wilde appgroep. Om 20.35 uur was ik bij mijn auto bij Hoevestein en tevreden over het mooi rondje fietsen.
Heel anders dan ik vooraf had bedacht, ik had het hele alfabet aan mogelijke plannen, kortere routes, afsnijwegjes bedacht tot aan de mogelijkheid van een kort, halfrondje met mijn slechte schakelmateriaal. De statistieken: 79 km in 2 u 36 min met 30,4 km/u gemiddeld en 65,9 km/u maximaal. Een klein kwartier langere fietstijd dan vorige week en bijna 3 km/u gemiddeld langzamer. Maar toch een mooie avond.
Nog een paar keer en dan gaan de ijsbanen open. Jan Heeres
