Pinksterzondagmiddag was het mooi weer in Bolsward en heel veel mensen op de straat, langs de route om de 275 Elfsteden steppers te verwelkomen. Drie rijen dik stonden ze, een Dekdweilers muziekbandje erbij, huldigingen en veel gezelligheid. Wat opviel, was dat er voor de fietstocht kaarten te koop waren, te kust en te keur van groep 1, 2, 3 enz.: u vraagt en wij geven weg.
Daarom starten we met acht (overwegend) STW fietsers tussen kwart over vijf en half zes en dat was mooi op tijd. De hele nacht had het gestortregend en om vier uur was het iets geminderd. Jan en Wiebe Jan van Niejenhuis en Wieger Jellema als drietal, Peter Vlaar en Robbert Proffitlich vooruit, daarachter ondergetekende en weer een kwartier/halfuur daarachter Floor van der Wilt en Jolle Landman. Er waren veel andere fietsers maar allemaal ingepakt in regenkleding en nauwelijks herkenbaar. Ieder reedt stilzwijgend de donkere regen in op pad naar ..??
Vanaf Harlingen reden Peter, Robbert en ondergetekende samen verder met de wind in de rug en mocht ik mijn eerste lekke band vieren. Robbert was een en al behulpzaamheid en vlot gingen we verder. Op weg naar Holwerd en @#$%^^@@@ alweer een lekke band, nu met echt scherp in de buitenband. De regen ging harder naar beneden, maar in Holwerd was geen fietspomp te vinden. Omdat mijn langeslagpomp haperde, was dat dringend nodig. Deur aan deur aanbellen en op laatst bij een jong gezin was er redding. Dat was inmiddels wel een halfuur verder, alle andere waren gepasseerd richting Dokkum uitgezonderd Peter. Daarna zat bij mij de adrenaline er in en rosten we naar Dokkum.
Daar stonden Jolle en Floor bij de EHBO te schuilen in een tent met jassen van verzorgers aan en getrakteerd op koffie en thee. Daarna begon de Elfstedentocht voor mij pas echt. Jolle nestelde zich op kop, Floor in zijn wiel en daarachter Peter en ondergetekende en in hoog, strak tempo sneden we door de tegenwind en regen. Bij Birdaard vond Peter het wel best en meldde zich af. Met zijn drieeen op ligstuur gingen we volle galop door en dat was genieten in het kwadraat. Majestueus stormden we door de tegenwind en regen richting Leeuwarden, echt genieten, mijn motor draaide op volle toeren en kou was er niet meer.
Zo af en toe haakten er 1-2-3 fietsers aan, reden een tijdje mee, poogden dit jaar niet om 'mee te helpen' door even op kop te rijden, maar verdwenen na een tijdje stilzwijgend. En zo ging de rit door naar Bolsward en met harde zijwind dat ligstuur fietsen niet mogelijk was. Het was van Leeuwarden naar Bolsward even wat droog, maar nog niet binnen voor de lunch stortte de regen weer neer op Peter, de Van Niejenhuisen, Jellema en alle andere fietsers. Niet op Robbert want die was al vooruit gereden en binnen aan de koffie enz.
Uitgebreid koffie, thee, soep, broodjes en droge kleren, alles wat een fietser op zo'n moment het belangrijkste vindt. Voor de tweede helft door met de wind in de rug naar Sneek en daarna volle wind tegen tot Stavoren. Peter vond het bij IJlst wel best en koos eigen tempo en Robbert deed vanaf Sloten hetzelfde. Zelf zat ik regelmatig met mijn vingers tussen de deur maar had me voorgenomen de kop erbij de houden en niet op te geven. Onverstoorbaar maalde Jolle door, Floor zorgde in zijn wiel voor wat elastiek zodat ik bij bochten en andere tempowisselingen de tijd kreeg weer aan te haken. Geweldig en genieten, ook al zakte door de harde tegenwind het tempo soms tot 23-24 km/u terwijl we meestal boven de 30 km/u reden.
Wat mij in Gaasterland opviel, was dat mijn hartslag begon te zakken: ik kon bij blijven met 135 p/m, later met 130, 125 en bij het Mirnser Klif in de buurt was het al een tijdje 120 p/m. Ik vond het wel best, even wat ruimte totdat Jolle ineens kop af gaf en in derde wiel aansloot. Floor pakte over en mijn hartslag zat weer op 135-140 p/m.
Zo rosten we tegen de wind in naar Stavoren en daarna nog 30 km met de wind in de rug. Het regelde alweer als een gek en toen ik me bij de stempelmevrouw beklaagde dat ze in Stavoren zulk rotweer hadden, antwoordde ze: toen jullie er nog niet waren, was het droog en nu......... Dat hielp om maar weer snel te vertrekken en dat ging met snelheden rond de 40 km/u en hoe dichterbij bij Bolsward hoe hoger de snelheid.
Kwart over drie waren we bij de finish, blij en opgelucht, medaille halen en snel naar de warme douche. Het regende en waaide dat het lieve lust was bij ca. 12-13 C. Terecht weinig mensen op straat en onderweg bij de stempelposten hoorden we dat er nog maar heel weinig fietsers waren gepasseerd. Een gedenkwaardige rit met de statistieken: 236 km in 8.01 uur met 29,4 km/u gemiddeld en 42,6 km/u max. Vorig jaar waren we met ook een flink regenachtige tocht een minuut langzamer en in 2019 een kwartier langzamer.
Een halfuur later kwamen Peter en Robbert binnen en voor de anderen duurde het nog ca. 2,5 uur. Mooi werk en er waren, naar vandaag bleek meer bikkels. Maarten Vrolijk uit Dronten startte om 7.20 uur en was om 18.50 uur binnen. Maar eens zien en horen wie er nog meer waren.
Jan Heeres
