Hallo Jan,
Mooi verslag weer van dit avontuur en de complimenten voor de verzorging bij de tussenstop in Bolsward.
Nog wat van mijn persoonlijke ervaringen erbij.
Zondagavond haalde ik mijn kaart bij Jan zijn mem thuis op en arriveerde daarna bij mijn ouders 12,5 km van Bolsward. Nog even theedrinken en bijkletsen en dan snel in bed. Ik was aan de ene kant uitgerust, want had nauwelijks gefietst na donderdag. Aan de andere kant toch moe van vrijdag voorbereiding, zaterdag Muur van Wageningen en zondag alle hekken weer opruimen.
Gelukkig meenden de weerwaarzeggers dat de regen om 4 uur 's nachts zou stoppen. Dat bleek de volgende ochtend niet het geval. Ik had voldoende goede kleren bij me en had zondagavond een pakket reservekleding bij Jan ingeleverd voor een omkleedsessie halverwege. Met de regenoverschoentjes en de winterhandschoenen aan ging ik op weg naar Bolsward. Weinig mensen op de fiets dit jaar richting de start. Meer auto's dan anders.
Na de uitgeleide met een muziekcorps ging ik op zoek naar Floor. Die stond niet net na Bolsward te wachten, zoals ik Jan gevraagd had om af te spreken. Floor zal wel gedacht hebben: " Ik ga hier niet koud en nat staan worden en bovendien ben ik net hersteld van een sleutelbeenbreuk". Gelijk had ie.
Ik ging dus solo op pad. Dat wil zeggen voorzichtig manouvrerend langs grote groepen fietsers is allerlei soorten regenkleding (o.a. wapperende plastic zakken), maar ook mensen in een kort fietsbroekje en een rose fietsshirtje zonder mouwtjes. De armen van de dame die dat had aangetrokken deden al niet onder voor de kleur van haar tricot. En ze moest nog 225 kilometer!
De wind was in de rug en ik had spatbordjes gemonteerd voor en achter en vond het wel een prettig ritje naar het noorden. Gelukkig ook geen enkele valpartij gezien. Wel heel veel lekke banden. Nergens een bekende te bespeuren.
Dat kwam pas kort voor Dokkum waar Floor langs de kant stond met een sportreep in zijn mond. Hij had staan wateren. Iets wat ik ook al een paar keer had gedaan. Niet dat ik veel had gedronken, maar je kreeg voldoende vocht binnen en zweten was er niet bij. Samen verder naar Dokkum en ondertussen een update over het leed van Jan en het klappertanden van Peter die hem vergezelde bij zijn rampspoed.
Helaas had Jan de toegangsmiddelen voor de pauzestop bij zich en besloten Floor en ik in Dokkum te wachten. De EHBO-dames kregen steeds meer medelijden met ons en deden alles om ons warm te houden. Dat lukte helaas niet en ik moest oppassen om niet mijn halve gebit te verliezen.
Na een tijdje doemde tussen de oranje hesjes van de stempelaars dan toch het oranje van Jan op met daarbij ook het zwarte regenjack van Peter. Kwartet!
Jan beschreef al de tocht tegen de wind naar Bolsward. Continu veel druk op de benen zonder echt hoog in de hartslag te komen. Regelmatig blijven eten om de motor gaande te houden en het ligstuur heel stevig vast houden. Vooral met de zijwind die onstabiel en hard was, viel dat niet mee. Bij mij hakte dat er extra in door de spatbordjes die mij en mijn achterganger schoon hielden, maar ook extra wind vangen. De wind vloot er doorheen.
Bij Leeuwarden werd het droog en leek het een mooie tweede helft te worden. In Bolsward veel eten en droge kleren aan terwijl een nieuwe bui de ramen teisterde. Gelukkig was die van korte duur. Met vijf gingen we weer op pad en konden nog net Jan van Niejenhuis en zijn makkers de weg wijzen naar de bevoorrading.
Peter hielp mij al mijn eten in de achterzakken binnenboord te houden, maar gaf ook aan niet te hard te gaan rijden. Het duurde even voor we gegroepeerd waren en hadden wind mee naar Sneek, mijn geboorteplaats. Die redelijke wind duurde maar even, want richting IJlst, Sloten, Balk en Oudemirdum was het weer tegen of schuin tegen.
Jan zijn observatie klopte helemaal. Mijn systeem raakte leeg. Ik denk dat de inspanning net te hoog was om de lunch goed te verteren. Floor had zich wat kunnen sparen en was helemaal klaar voor kopwerk op het zwaarste stuk met veel ongunstige wind langs en zeker bovenop de dijken langs het IJsselmeer. Ik zat fijn in het vierde wiel met nog een onbekende ertussen. Zo kon ik even vegeteren. Op de klim omhoog bij het Rode Klif raakten de onbekenden in onze groep achter en deed mijn systeem het weer zodat ik Floor kon assisteren bij het kopwerk.
De wind werd nu ook gunstig en ter compensatie begon het weer regelmatig te plenzen. Geen probleem door de combinatie van trainingsarbeid in de voorbereiding, goede fietskleding en continu energie blijven produceren. Zo bereikten we mooi Bolsward en kon ik mijn tasje natte kleren oppikken en nog een bonusstukje naar mijn ouders rijden. Ook voor de wind en in het gezelschap van mensen die nog 90 kilometer mochten.
We meenden toen wel dat Jan van Niejenhuis en zijn companen afgezien hadden van het tweede deel omdat er auto's weg waren bij de bevoorrading, maar ik lees dat zij toch doorgezet hebben en rond half 6 arriveerden?
Op Strava zag ik dat ook Jan Tichelaar met een familiegroepje de tocht had gemaakt en Job Oude Vrielink.
Volgend jaar maar weer eens in het zonnetje!
Jolle
