Jan,
Het was inderdaad een leuke avond met een warm, zomers karakter.
Na wat korte nachtjes door drukke activiteiten en het fietsweekeinde van STW voor de boeg, had ik bedacht dat een rustig avondje op zijn plaats was. Braam was er ook niet om de boel op te schudden. Zo reed ik een keer lekker rustig in de groep en blijkt dat je daar in de luwte regelmatig de benen stil kunt houden.
De aanwezigheid van Mark Ooijevaar herinnerde mij er wel aan dat hij vorige week een KOM van mij had afgepakt op het segment na de Warnsborn tot aan de Schelmseweg. Ik bedacht dat ik een poging kon doen om die te heroveren. Vanaf de weg die daar van links komt (ik denk het laagste punt) flink aanzetten en doorstampen tot de stoplichten. De snelheid op mijn klokje gaf mij alle vertrouwen dat het geslaagd was.
Daarna met de groep naar de Posbank waar we vrolijk op en neer fietsten. Naar Rheden ging Vincent flink omlaag en kon ik mooi mee. Bij het tunneltje parallel aan het spoor wel een bijna hachelijk moment toen een tegenligger die wij laat konden zien aankomen in onze baan zat, maar ik had wat ingehouden en hij stuurde meer naar zijn rechterweghelft zodat het goed ging.
Op het Rozenbos een keer goed doorgereden en Iedo en Hendrik ingehaald die op de vlucht waren. Later thuis bleek ik een keer 3 seconden sneller te hebben gereden. Ik denk de keer dat Braam en ik kop over kop omhoog waren gegaan.
Mooi herstellen in de tweede afdaling naar Rheden en kijken hoe het met de wandelvierdaagse was. Bij mij ook geen overstekende kinderen en geen man met fluit. De verkeersregelaars en ik glimlachten en zwaaiden even vrolijk naar elkaar.
Langs de brandtoren en over de hei ging het mooi vooruit en zo ook over de Koningsweg. Dat werd ook wel een beetje saai, dus op kop flink versneld en bedacht dat ik na de oversteek bij Schaarsbergen kort voor de oversteek bij het frietkot een aanvalletje ging plaatsen wat ik dan na die oversteek nog een keer kon herhalen als het nodig was.
Dat bleek niet zo, dus ik reed alleen richting Papendal. Bij de stoplichten wachten en ik denk in de volgorde Vince, Floor, Hendrik en dan jij kwamen de eersten eraan toen het licht op groen sprong.
Alleen Vince kon daar precies aansluiten. De rest bleef op een gat of stond voor een nieuw rood stoplicht. Met 2 dus naar Wolfheze waar de lichten van de spoorbomen net op rood gingen toen we arriveerden. De trein van rechts was door en de bomen omhoog toen jullie eraan kwamen. Volgens Hendrik tot op 10 meter, maar hij kreeg het niet dicht. Een schreeuw om mededogen heb ik niet gehoord, maar als ik het had gehoord dan was luisteren natuurlijk niet aan de orde geweest.
Met 2 tegen 3 ging het richting Telefoonweg waar Vincent op het hoogtste punt overnam. Dat zag er krachtig uit, maar hij zei later dat hij direct ontplofte op kop. Ik vertelde hem dat ik dat niet kon zien van achteren en hij gaf aan dat hij dat in zijn periode als wedstrijdrenner had geleerd. "Als zichtbaar is dat je ontploft dan demarreren ze uit je hol." We wisselden weer van volgorde en zo kwamen we volgens mij samen over de MEET.
Even teruggereden en de drie zien arriveren en daarachter de grotere groep zonder Fred die al richting Lunteren was en ook Iedo en Piet die kennelijk samen waren afgehaakt en nog onderweg. Vincent ging op Jack wachten en ik ben op de Bennekomseweg/Keijenbergseweg weer naar jullie drieen gereden.
Wat mij betreft verzamelen we trouwens in het vervolg na de sprint bij Renkum in plaats van allemaal zo hard mogelijk naar huis of auto te rijden. Dan weten we dat iedereen weer veilig is en kan er ook even uitgereden en nagepraat worden. Is ook beter voor het herstel #BeterWorden.
Bij thuiskomst bleek mijn KOM-heroveringspoging maar net geslaagd was. Het segment begint ongeveer 150 meter eerder dan ik dacht.
Volgende week vast weer een mooi tochtje. Ik ben dan op pad in de Zwitserse bergen als het goed is en dus niet bij Pomona.
Jolle
