Beste STW'ers,
Pinkstermaandag was het weer tijd voor de traditionele 11-stedentocht in de fietsuitvoering. Daar zijn altijd diverse STW'ers present. Ik heb op Strava Jan Tichelaar voorbij zien komen en natuurlijk ook Ernest Nolten. Mogelijk was het zijn debuut. Daar ben ik niet zeker van.
Jan van Niejenhuis die vele jaren present was, paste na de barre tocht van vorig jaar die regen, kou en stevige wind bracht. Wel heeft hij de afgelopen jaren het zaadje bij zijn zoon Wiebe gepland. Deze ging nu pad met een kameraad.
De harde kern die vanuit STW ook aanwezig was bestond uit Jan Heeres, Floor vd Wilt en Peter Vlaar. Jan begint al op zondag met het ruilen of bijkopen van startkaarten met een laag nummer. Voordeel daarvan is dat je minder fietsers hoeft te passeren op vooral het eerste deel waar relatief veel smalle fietspaden in zitten. Jan slaagde weer uitstekend met als resultaat kaarten in groep 1-3 voor Floor, Peter en hemzelf en voor mij een nummer 5.
De drie vroegste starters hadden onderdak in start-, doorkomst en finishplaats Bolsward. Zelf vertrok ik bij mijn ouders op ca 10 km van de start. Bij aankomst in Bolsward was er vrij baan voor de groepen 1 en 2. Groep 3 moest nog geduld hebben. Ik zag Jan in zijn oranje shirt vooraan staan bij de gracht links van waar ik stond. Even later mocht hij ook verder en at ik nog een reepje.
Bij groep 4 alvast meegeschoven zodat ik al bij de stempelaars stond toen groep 5 aan de beurt was. Ervaring telt ook.
Bolsward uit richting Harlingen, Franeker en later Holwert en Dokkum ging het soepel. De wind was wel tegen, maar nog niet zo sterk. Alleen onderweg komt het ligstuurtje dan mooi van pas. Ik passeerde eenlingen, kleine clubjes, maar ook een keer een groep van ik schat zeker 750 rijders. Dat was gelukkig in een dorp met een brede weg. Op een fietspad was het een hele onderneming geweest.
Volgens Jan zouden we elkaar in Dokkum wel treffen en dan mooi samen verder kunnen. Daar was het overzichtelijk rustig en ik zag de drie STW'ers nergens. De tijdrit kon verder. De wind kwam nu in de rug te staan en etend en drinkend zonder veel kracht te gebruiken toerde ik met 35-36 km/u naar Leeuwarden waar ik om 9 uur arriveerde en iets voor tienen in Bolsward. Daar nam ik even poolshoogte bij de stempelpost. Een aardige club had zich verzameld. Niemand kreeg nog een stempel, want te vroeg. Net als Dokkum is hier een tijdcontrole waarbij je pas mag stempelen als je omgerekend op max 25 km/u zit. Ik had nog ongeveer een uur te vullen. Op dus naar het onderkomen van de drie STW'ers. Die zaten gezamenlijk al aan de soep met broodjes, dus ik kon gelijk aanschuiven. De bidonnen werden gevuld en nieuwe reepjes ging in de zakken voor de herstart.
De wind naar Sneek stond redelijk van opzij en langs de groepjes raakten we elkaar wel eens kwijt. Dit werd soepel opgelost. De stempelposten volgen zich dan snel op bij Sneek, IJlst en Sloten. Daar begon wel een nieuw element een rol te spelen: openstaande bruggen. Hoe mooier het zeilweer des te meer noodgedwongen pauzes voor de fietsers.
Na deze onderbreking was Jan wat uit zijn ritme terwijl Floor en Peter vlot meeschoven met een mooi groepje. Jan sloot weer bij mij aan en zo ging het door de bossen van Gaasterland naar Balk en Oudemirdum. Bij de laatste bocht naar deze tweede stempelpost buiten een van de 11 steden bleek Jan niet meer in het sliertje fietsers te zitten. Ik trof even later wel Floor en Peter samen in afwachting van onze komst. Zo konden we weer met vier verder richting Stavoren. Dat ging boven verwachting goed met wind van opzij die soms nog wat meehielp.
In Stavoren troffen wij om kwart voor 1 dan ook een flinke meute fietsers in afwachting van de stempelaars. Groep 1 moest vanaf dat moment nog een kwartier wachten. Onduidelijk was of het stempel van voor iedereen gezet zou worden of eerst alleen voor die groep. Ruim 75 meter straat met 6-7 fietsers naast elkaar voor ons en intussen ook de nodige erachter. Hoe ging dit uitpakken?
Om 13 uur begon het stempelen. Iedereen mocht door. De voorsten zagen we direct wegknallen terwijl wij langzaam vooruit schuifelden. Na het stempel was het koers. Nog 30 kilometer met vooral wind tegen en die was inmiddels serieus aan het blazen. Met een groepje Workummers schoof ik langs de sliert fietsers op weg naar eerst Hindeloopen en daarna hun woonplaats. Daar was het feest bij een openstaande brug voorbij en doken ook Floor en Peter weer op. Jan had de gekte aan zich voorbij laten gaan.
Bij het opgaan van de slagbomen voltrok zich een scenario zoals we dat kennen van de start van een veldrit. Hier niet om als eerste het veld in te duiken, maar om de stempelpost te bereiken. Dat lukte mij netjes en zo ging het even later met 25 man op weg naar het laatste stempel in Bolsward. Om nu 35-36 km/u te rijden moest je op kop volle bak doortrappen en ook in het wiel was het niet altijd eenvoudig. In 12 kilometer vielen er dan ook nog ongeveer 10 rijders af die zich opbliezen of die na 225 kilometer de tank leeg hadden. In Bolsward stonden bij aankomst nog weinig fietsen van gefinishte rijders en binnen kon ik rustig mijn laatste stempel bij een van mijn Friese nichtjes halen die daar al jaren actief is.
Even later kwamen ook Floor en Peter aan die met een hele grote groep nog een keer voor een brug hadden gestaan na Workum. Niet getreurd, ook zij hadden een mooie dag gehad. Ik ging alvast huiswaarts terwijl zij gingen afstempelen met voor Floor een mooi aandenken na 30 voltooide tochten. Dat is toch bijna 7000 kilometer opgeteld.
Jan zijn kilometrage is natuurlijk nog veel hoger en ook hij arriveerde netjes in Bolsward terwijl hij in september nogmaals de ronde wil maken, maar dan op skeelers. Dat zal vast zwaarder worden dan de 2023 editie op de racefiets.
Jolle
