Deelnemers; 10
Parcours; bekend, 74,8 km
Weer; 17 gr, wind ZW 3 m-s, regen varieerend van miezer naar meer en minder.
Vooraf twijfel ik en overweeg te bellen. Naar Fynproever. Maar ik ken hem. En zijn antwoord.
Mijn Liefde knikt bevestigend en kijkt diep in mijn ogen. Ik denk.
In de verte hoor ik een vrouw zeggen.
Het is beter dat je gaat.
Vanaf Pomona babbelen we, de handjes op het stuur en door de miezer heen.
Heb ik Zijne Magerheid, of Hein, dan niet zien staan ?
Achter mij hoor ik noch een kreet waarna ik opkijk en tenauwernood.
De remmen vind, zwabber, zwiep, ontwijk en de oude man.
Maar laat begaan.
Zijn auto zag ons niet.
Negeert pardon.
En slaat rechtsaf
Fietspad, pompstation.
Mijn vrienden vinden dat ik trager ben.
En reageer.
De Brede Ruggen.
Week na week.
Ze zwellen aan en zwaaien.
Wij zijn mannen. En een vrouw, door de regen en zetten door.
Niet minder Man's maar zonder Koning en op kop.
De Notenkraakster.
Onderweg openbaart zich, heel langzaam en terwijl wij voorbij Boersberg en Onderlangs de Hemelse Berg bestijgen, eindelijk weer de Geest.
Moraal is terug, na lange weg.
Veertig dagen.
En terwijl ik denk aan Golgotha, Barmhartigheid en Waan tel ik ze.
De kwalen (5).
Fynproever doet veel werk. Ondertussen. Hij verbetert, iedere week en ligt veel, op zijn stuur, terwijl de Pyramide nadert.
Net als Waan der Dagen,
TV, Krant en Poema.
Veluwe werd afgezet, deels, er was gevaar.
Bij een Loenercamping is ontzet gezien, door 40 man, hoe Poema Haas verscheurt.
Echt gebeurd
En bovendien.
Naar boven nu. Ik schakel bij, het grote blad en ga maar staan. Drie man weg.
Ik dicht de kloof en hou tot boven aan.
Naast Hoogmoed.
Er iets achter.
Maar ook hij, weer opgestaan.
Voortleven. Na 40 dagen (4).
We dalen. Maar ik daal weg en en kijk niet om. Ik voel me sterk, voel niets, zie niets.
Bergop. Als ze in mijn wiel zitten.
Moraal. Waan der dagen. Poema.
Op de Zypenberg gaat Hoogmoed. En Piet. En Notenkraakster. En Chaos.
Ook hij is terug (3) en verbetert snel, na meer, dan 40 dagen.
Terwijl ik doorzet en in het wiel van Bijna Zyper rond.
Vraag ik mij af, of hij, bij het overgaan, zijn Hart heeft laten spreken.
Zijn wraakzucht heeft beteugeld.
Groot is geweest.
Chaos.
De Poema, vormt inmiddels en even plots.
Geen bedreiging meer voor wandelaar en tourist.
Nee hij is niet gevangen, het had gekund.
Aldus, VVV Veluwe. .
Waan der dagen.
Rund.
Samen met vermoeide Vriend, zoek ik een bank
En spreken wij over Hospitaal en Vader.
Waarna een weinig later.
Hoogmoed het rooster rondt.
Op weg naar huis kwakt Cor (voorheen Jos) vanouds maar doet zijn werk. Hij is terug (2) uit dal.
Na weken rug en pijn.
Geen 40 dagen, maar toch zoekt
Hij nu mijn wielen al.
Op Konigs'weg. Gaat het weer hard. Nu. En door de regen.
Terwijl er 3 versnellen ga ik, niet mee. Ik ruik iets. Zie ik hem staan ?
Bijna schuift op. Versnelt waarna de kruising nadert.
Met de druppels aan mijn neus dicht ik;
Vanmorgen eilt Bijna mijn Buurman, wit van schrik, mijn woning in.
Vriend, Vriend, een ogenblik!
Daar, in mijn Tuin, snoeide ik, Loot na Loot.
Tot ik in de Verte keek. Daar stond, de Dood.
Vriend. Geef mij je Fiets en laat mij spoorslags gaan.
Nog voor de Avond. Doe ik dan Renkum aan.
En terwijl mijn Buurman vlucht en zich naar Renkum spoed.
Heb ik, gelijk Bijna, ook de Dood ontmoet.
Waarom, zo vraag ik, want Hij wacht en zwijgt.
Hebt u al zo vaak, de Groep, bedreigt.
Geen dreiging was het, waarvoor uw Groep nu vlucht.
Wel was Ik verrast, dat Ik 's morgens hier nog aan het werk zag staan.
Die ik 's avonds halen moest in Renkum gaan
De druppel verlaat mijn neus.
Bijna kijkt vanuit de beugel op en schrikt, als ik. Hij slipt en zwabbert en nog een keer.
De auto haakst nu onze weg waarna grip terugkeert, wij zwenken, schelden. En doorgaan.
Door de regen.
En met de Waan.
Waarna ombeurten Bijna en Vriend.
Er op de Telefoonweg.
Vantussengaan.
Ik weiger, net als Piet, herhaaldelijk.
Waarnop wij lossen maar uit de Dood,
de Locomotief (1) vanaf achteren, ook na 40 dagen,
blijkt opgestaan.
Hij brengt ons terug.
Nieuwe demarages volgen.
Ik weiger, weer.
Cor geeft een duw, smeekt, vraagt en scheldt, zacht
Waarna Piet en Hoogmoed wegzijn.
Wellicht blijven.
Geduld.
Chaos zet aan.
Altyd, waarna Notenkraken en ik ga.
De kloof dicht,
De krapte kies.
Ze hapt.
Tevergeefs
Naar mijn wiel.
Verman je.
En win.
Op weg naar huis keuvelen we.
Over Gezondheid, Vorm en Geluk.
En terwijl de poemajacht gestaakt wordt gaat hij in Afghaanse Bergen door.
Tot Hartje Londen.
Ik geloof niet in Poema's.
Wel in Waan.
Tot zover
