Het doet me goed dat het wisseltandwiel in ieder geval weer een jaar bij ons op de kast kan blijven staan tot de volgende slijpavond, zonder dat ik daar wat voor hoef te doen, want met mijn huidige vorm is het moeilijk de titel te verdedigen.
Vrijdag was ik al wat moe. De volgende ochtend sleepte ik me toch maar vroeg uit bed op weg naar de Bongerd. Onderweg naar Arnhem ging ik me steeds beroerder voelen. Aan eten en drinken had ik in ieder geval geen behoefte.
Af en toe werd ik wat opgebeurd met opmerkingen van 'Je ziet wel wat witjes' en 'Wat loop je toch te zweten heb je niet te veel kleren aan?'
Ik ben toch maar van start gegaan om het team niet met een extra te lopen etappe te laten zitten. Het lopen ging nog redelijk al durfde ik niet al te diep te gaan en moest ik wel net een dame voor laten gaan. Na het lopen dacht ik even snel mijn vochtreserves aan te vullen, maar onderweg naar huis gaf mijn lichaam toch aan daar geen behoefte aan te hebben.
Ik was blij uiteindelijk weer in mijn bed te kunnen rollen. Aan chinees en feesten had ik even geen behoefte. Ik neem aan dat de rest van het team zich nog goed vermaakt heeft de rest van de dag.
