Ook wat mij betreft was het een mooie aftrap met als conclusie dat de vorm nog niet fameus is.
Vorig jaar hadden we bij gebrek aan marathons de hele winter doorgecrosst, wat in maart al een paar sterke benen opleverde. Nu waren de benen nog wat moe van de marathons en thuis werd gesuggereerd om eerst een rustmaandje te pakken. Maar ja....
Aanpikken lukte, maar door een paar akkefietjes, raakte ik toch te vaak achterop: misschakelen in de afzink van de Boersberg, bijna op de moterkap van een onoplettende restaurantbezoeker net na de Hemelse Berg en een reepje oppeuzelen terwijl de rest vertrok na de eerste rustpauze op de Zijpenberg.
Maar er waren ook meevallers: de Coronalijers waren goed hersteld, Fat Vince was prima de winter uitgekomen, de chicane bij Kasteel Roozendaal was zonder ander verkeer goed te doen en op de weg naar huis, windje mee lekker mee kunnen draaien.
Kortom: we zijn weer begonnen! Volgende week met een dubbele bezetting?
