Bij ons natuurlijk lang niet zo dramatisch...
Het clubje mannen had wat nieuws bedacht en ik moet zeggen: het pakte prima uit. Een korte, reguliere marathonsessie met daarna een serie afvalraces. De stemming was opperbest, zelfs licht fanatiek en niet in het minst vanwege de aanwezigheid van heuse prijzen voor de winnaars. Geen pond gehakt of een half varken, zoals gebruikelijk bij dit niveau wedstrijden, maar een doosje bonbons voor moeders.
Er was niet veel tegelblauw op het ijs, maar er sprintte toch tenminste ??n serieus mee voor de hoofdprijs bij de C3 (?).
Na een korte heftige C1-wedstrijd waren daar de afvalraces. Menigeen kwam er snel achter dat je daar een heel andere strategie dient te volgen. Het resultaat waren, vooral voor de kijkers, geweldige gevechten via slopende sprints, demarrages en valpartijen met 'sudden death' tot gevolg. Een moment verslappen en je ligt eruit. Dat is eigenlijk het enige nadeel: je gaat er bijna altijd lullig uit.
Toch is dit voor herhaling vatbaar!
Jammer dat onderweg mijn linkerschaats mijn rechterenkel raakte met vier hechtingen tot gevolg, maar erger: mogelijk ook mijn PAST-deelname in de wielen rijdt.......
