Hoe saai is het gevangen te zitten in je eigen wereldbeeld, je eigen waarheden?
De wereld is zoals jij hem ziet en wordt vanuit die visie zingegeven.
"Fietsen bestaat uit competitie, demarages, geen mededogen voor zwakkeren, met een mengsel van ergernis en hoogmoed moeten wachten op medereizigers, die het enige ware tempo niet hebben kunnen volgen."
Wellicht is er een parallelle wereld waarin fietsen een andere dimensie heeft, waarin andere waarden worden gerealiseerd.
Misschien zijn er nog meer werelden, waar wellicht de Drentse fietsvierdaagse ook een rol speelt.
Hoe saai is het elke week heel dwangmatig dezelfde route te willen rijden?
Hie saai is elke week weer de voorspelbaarheid van je medereizigers te willen testen?
Hou me te goede, in een eendimenisionale wereld kan dit natuurlijk heel opwindend zijn. Sommige mensen hebben aan meer ook geen behoefte. Wellicht is het ook bedreigend je te realiseren dat er andere opvattingen en belevingen zijn dan de jouwe!
Maar vrije geesten die het experiment durven aan te gaan, zullen we met sympathie begeleiden op de woensdagavond.
Brede rug
