Ik ben woensdagavond niet zozeer gevallen, maar verloor heel onbenullig mijn evenwicht toen ik we voor een passerende auto wachtten. Ik kreeg mijn linkervoet niet snel genoeg los en kwam met fiets en al in de berm. Niets aan de hand dacht ik en we fietsten gewoon verder. Toen Jan Aarnink bij de spoorwegovergang een lekke band kreeg en ik terug draaide, maakte Wim Houwers me er op attent dat ik een wond had aan de binnenkant van mijn rechter enkel. Ik dacht dat ik me alleen gestoten had, maar het bleek dat ik me lelijk had opengehaald aan de tanden van het grote kettingblad.
Liesbeth gebeld dat ze me beter tegemoet kon komen om rechtstreeks naar de huisartsenpost in Ede te gaan. Daar heeft de dienstdoende arts er een mooi borduurwerkje van gemaakt met acht hechtingen. Gisteren ging lopen bijna niet, maar vandaag gaat het al wat beter, al trekt het behoorlijk.
Daan.
