Nou het was eigenlijk nog gekker. Ooggetuige is gelijk een voortvluchtige die niemand wil tegenkomen precies overal tussendoor gereden. Rond 18.40 op weg naar Pomona werd ik al 2 maal hevig in de remmen gedwongen vanwege onoplettende verkeersdeelnemers, waarna ik de avond nog maar half vertrouwde.
Op de Zijpenberg aangekomen moesten we even op Jan wachten, maar toen die er was bleek Ooggetuige nog steeds in geen velden of wegen te bekennen. De ijskoning reed een stukje terug maar kwam met vragende blik weerom. Aangezien onze Ooggetuige een reputatie heeft met alleen op weg zijn in het bos leek het me raadzaam om nog wat beter te gaan kijken en met Casper reed ik nog wat verder terug. Jan vertelde tussen hijgende ademtochten door dat hij Ooggetuige tussen een afdaling en een klimmetje door voorbijgereden was.
Onderaan de Zijpenberg besloten we dat Casper terug zou rijden naar de groep om in het invallende duister de normale route te vervolgen. Ik zou de route nog wat verder omgekeerd rijden om te zoeken. Misschien een lekke band? Ik heb zwijnen en andere bosbewoners gezien, een prachtig kleurende zonsondergang, maar er niet echt van kunnen genieten door een sluimerende onrust die mij voortjoeg via Roosendaal en dierentuin naar Oosterbeek en Telefoonweg.
Na enig rondbellen bleek iedereen uiteindelijk weer veilig thuis te zijn. Gelukkig maar.