Mannen; ik heb me voorgenomen niet meer af te snijden. Althans niet meer van die grote stukken. Dat valt ook teveel op.
Verder ontving ik een advies met heel andere lading. Een advies dat ik zeer waarschijnlijk ga opvolgen. Het advies kwam van de nu even niet dichtende maar nog wel veerkrachtige en zeer taaie Bruine Boterham ("eerst het Bruine Brood", aldus mijn moeder).
Neem deel aan het 5-banen toernooi. Dat ga ik dus doen, denk ik.
Alhoewel ik iets treurigs heb geconstateerd. Nadat ik gisterenavond de bostrainingsgroep passeerde en niemand mij in mijn nieuwe STW schaatspak herkende (en dus ook niet zwaaide), kwam ik in Nijmegen aan (en had o.a. een geanimeerd gesprek met Serv; Ijskoning) waarna ik met 6 andere schaatsers (wellicht 8, trainers meegerekend) een uurtje aanklooide. Vanochtend werd ik wakker. Met een dikke rechterknie.
De rechterknie is al jaren dik, maar wordt steeds dikker. Tot nu gaf ik het Veluwespektakel de schuld, een voetbalreunie, de bostraining, het skeeleren of een oude dame in een fiat panda, niet ver van de Madonna te Ghisallo. De geheel onthouding deze zomer met alleen fietsen en verstelde schoenplaatjes leek te werken. Tot gisteren.
Toch doe ik wellicht mee met de 5-banen. Eerst donderdag naar dokter Hu (geen familie van dokter Who). Dokter de Jong hoef ik even niet, hij heeft Fijnproever geholpen, door zijn been door midden te zagen en hem wijs te maken dat hij daarmee beter af is. Het spul dat hij daarvoor nodig had (wijs maken) blijkt behoorlijk krachtig, zo merken wij steeds vaker.
