Jan,
Een beetje laat misschien, maar hier dan een aanvulling vanuit het front. Daar gaat het er volgens mij heel anders aan toe dan in jouw contreien. Jullie stoempen, ploeteren, zweten, trekken aan je stuur, stampen op de pedalen, zien af, liggen hoofdschuddend op het ligstuur enzovoort.
Vooraan gaat het er heel anders aan toe. In het begin is het even hard werken om een gaatje te slaan, maar zo gauw we met een man of drie waren schakelden we een tandje terug, wezen elkaar op het landschappelijke schoon dat ons omringende, groeten de Italiaanse schoonheden die zich met of zonder fiets op of rond het parkoers bewogen, maakten een grapje, vroegen elkaar of het nog lekker ging en minderden anders een beetje vaart, deelden onderling de meegebrachtte spijzen en dranken en gingen uiteindelijk boven heerlijk in de schaduw zitten of bruinden anders nog voorzichtig een beetje bij terwijl we de verschillen met de achterblijvers opnamen.
Ik snap eigenlijk niet waarom niet iedereen lekker voorop mee kwam fietsen!
Jolle
P.S. Op de laatste dagen vonden Braam en ik wel dat de IJzeren Man er inmiddels zodanig ongesoigneerd uitzag (hij was eigenlijk een fietsende zoutmijn) dat we zo nu en dan als er veel publiek stond even met z'n twee?n voorop gingen rijden.
