Na de Pauze volgden de heuvels waarbij de Schaduw al vroeg ontsnapte (Bedriegertjes) en ik schatte de Lange niet voor de top terug te zien.
Niets anders bleek waar.
Kop over kop werd er naar boven geschaard en vanuit het laatste wiel schoof ik steeds verder. Naar voren, waarna ik uiteindelijk met Vriend om de punten mocht strijden.
Ik besloot rustig te dalen, om onderin de benen te sparen waarna al op de 1e meters van de Zypenberg Piet (ooit Bijna Prof, die ik nog altijd niet vertrouwde) wegsprong, direct gevolgd door de druistige Hoogmoed waarna de groep versplinterde en ik vlak voor me Goeroe zag passen.
Terwijl ik hem passeerde zette de voormalige Timmerman (Cor, voorheen Jos) aan en begon ook Chaos slingerend te sleuren, waarna we op meters van elkaar vechtend, de Lange Schaduw opveegden en op jacht naar de kop gingen.
Terwijl Chaos en het Geheim dat je deelt met Sandeman afgaven, bereikte ik trots en als 3e de meet.
Aldaar zocht ik direct, met pijn in benen, billen en longen, het Zyperbankje waarbij Vriend mij gezelschap hield en wij een weinig later Neef (lek, ketting eraf proeffiets geleend van Oom, die als Boer weet wat ie Neef geeft) Fijnproever (alsof door de duivel verjaagd) en Bijna (ontspannen draaiend) als laatsten de Ronde der Kaag inzetten.
Inmiddels ervaren stonden wij na exact 10 minuten (direct bij het zitten klokken) weer op, pakten onze fietsen en zagen vanuit de verte nog juist een roodaangelopen Chaos het net niet halen tegen het sterke duo (P-H) van zojuist de Zypenberg.
Op weg naar de Hei sloop Neef, tergend langzaam, weg (Zoetemelkje) waarna ook Fijnproever, bij het wachten boven, bleek weggemuisd.
Waar de laatste een 5-tal kilometers verder werd opgeveugd bleek Neef echter hardnekkiger.
Uiteindelijk begonnen wij dan toch, ver voorbij de Koningsweg, te draaien met Neef nog 30 tellen vooruit toen wij plots en volkomen onverwacht tot staan werden gebracht door Goeroe; op zijn beurt weer overmand door een bijzonder misplaatste aanval van elegantie en wankelmoedigheid.
De Kleppenkoning bleek de lenzen verloren en de Notenkraakster haar gereedschap (geen grappen) waarbij zij (net als wij) uitendelijk en overrichter zake, bovendien een illusie armer, onze tocht vervolgden.
Ik vermoedde dat Goeroe slechte benen had, na welke gedachte ik ook weer begrip kon brengen voor deze aanvankelijk villeine daad
en wij onze weg vervolgden.
De ranzige Fijnproever bleek ondertussen en bij het halt staan hernieuwd doorgegaan terwijl Neef onderweg uforisch moet hebben gewaand.
Wat het ook was, wij zagen hen niet meer terug.
Ondertussen bereikten wij de finishzone waarbij Bijna op 1,5 km aanging.
Ik kletste direct in zijn hol maar uit de pedalen waarna ook de ketting er nog afliep en Hoogmoed mij naast goede raad ook een vuige grijns toewierp.
Moeizaam vond ik opnieuw de aansluiting, met Bijna nog altyd vooruit, waarna een nieuwe groepsdemarage volgde en mijn schoen er opnieuw uitliep.
Ik nam mij voor nog voor de Ronde (van Zeist; 18 augustus) mijn plaatjes te vernieuwen, klikte me hernieuwd vast in mijn beugels en ranselde de pedalen. Gekatapulteerd vloog ik over de nu weifelende groep heen, het wegdal in, op jacht naar de Import-Drent.
Plots is de waan over.
Nog 10 meter te gaan, op weg naar zijn wiel, zakt de macht uit mijn benen, voel ik pedalen, de wind en zie ik links van de weg, Neef en de Vuilaard, toeschouwend, nee schudden.
Ik vecht door.
Man tegen man.
Ga onder.
Terrecht en Tevreden peddelen we naar huis en wensen elkaar fyne vakantie.
Op weg naar de Ronde.
Tot Zover
