Ha die Neef,
Ik zie dat je je momenteel vooral ook traint in het gedurende lange tijd hoog houden van de adrenalinespiegel.
Tja, op dames wordt natuurlijk gewacht en de nieuwkomer stond eerst naast zijn fiets, maar toen ik achterom keek lag hij plat op het fietspad. Ik kreeg angstige vermoedens over zijn gezondheid. Toen Loet en ik bij hem aankwamen bleek het dus om zijn lens te gaan. Deze was door jouw tegenwind uit zijn oog gevlogen. De vriendelijke nieuwkomer maande ons nog door te rijden, maar op mijn vraag of hij dan wist hoe hij terug naar Wageningen moest rijden antwoordde hij met twijfel in zijn stem tot zelfs ontkennend. Loet en ik besloten daarop onze ogen ook op wegdekhoogte te plaatsen en het kleinood te zoeken. Daarin slaagde Loet, maar helaas niet nadat een ligfiets met de vorm en kleur van een banaan er overheen gereden was. Met de halfblinde nieuweling hebben wij vervolgens koers gezet naar onze eindbestemming.
Leek me wel zo netjes, hoewel het natuurlijk ook aantrekkelijk was geweest om jou met een soepeldraaiend molentje in de laatste honderden meters voor het bord Renkum in te rekenen. Doen we dat gewoon de volgende keer.
Groet, Jolle
P.S. Het is trouwens getraind en niet getraint, maar dat blijft lastig.
