De finale begon natuurlijk eigenlijk al na de beklimming van de Zijpenberg. Massaal werd daar doorgereden hoewel er mensen moesten piesen (Lucas en gastrijder Rene aka 't Wijf) en anderen materiaalpech hadden gehad (Iedo).
We vormden een groepje met ook Rik, want Andr? herstelde op de top en bedankte voor het extra lusje. Waarom verder niemand het geduld op kon brengen om gezamenlijk naar de tweede klim te rijden is mij een raadsel.
Omdat niet wachten het nieuwe thema was ben ik na de tweede lus maar rustig doorgereden. In een aangenaam duurtempo toerde ik over de hei en over de Koningsweg. Bij Papendal kwamen eindelijk mensen aansluiten. Robert, Piet en Rene waren de jagers. Verder zag ik nog niemand. Beheerst namen we de oversteek over de vierbaans richting Wolfheze. De molen draaide lekker en ik ben er zeker van dat niemand terug had kunnen komen totdat de spoorbomen ons tegenhielden. Robert probeerde de anderen er nog van te overtuigen dat we nog wel voor de trein langs konden, maar we gaven geen krimp.
Bij het optrekken sloten de achtervolgers aan. De meesten daarvan wilden echter niet echt meerijden en dus stokte het ritme. Op de Telefoonweg ging het beheerst met de wind schuin rechts van voren. Alleen Harm durfde het aan. Niemand counterde. Hij pakte voldoende voorsprong om de late jump van Robert op te vangen. Ik meen dat ik zelf als derde in Renkum aankwam.
Ik stel voor dat we de volgende keer weer na de Zijpenberg wachten tot iedereen gearriveerd is voor de tweede lus. We hebben toch geen haast ofzo?!
Jolle
