Al meer dan 100 jaar fietsen op Pinkstermaandag ongeveer 15.000 deelnemers de Fietselfstedentocht. De route van deze 235 kilometer lange tocht start en finisht in Bolsward. Deelnemers starten in 23 verschillende groepen, ’s morgens tussen 05.00 en 08.00 uur in het centrum van Bolsward. Iedere 8 minuten start er een groep met ongeveer 650 deelnemers
Naast José en Rikje hebben ook Jan Heeres, Jolle Landman, Floor de Wilt en Robert Proffittlich deelgenomen, hierbij hun verslag van deze iconische tocht.
Jan: Dit jaar was de inschrijving bij de Fietselfstedentocht anders dan alle jaren en kon niet meer geruild of gehandelde worden. Toeval wilde Jolle Landman en ondergetekende in groep 1 zaten en vandaag grotendeels samen optrokken. Floor van de Wilt zat in groep 7 en ging zijn eigen weg. Rikje van de Weerd en Jose Koumans hadden samen groep 20 en gingen ook samen op pad. Robert Proffittlich had ook groep 20 en ging zijn eigen pad.
Om 5 uur in het donker starten en direct redelijk vooraan rijden over lege wegen en fietspaden is in het wiel van Jolle een feest. We hadden noordenwind tegen, haalden wat fietsers in en toen was het leeg en stil. Na zo’n veertig kilometer werden we ingehaald door vier mannen in roze pakjes die zijn prof’s waanden. 350 watt hoorde ik, een uur wachten in Dokkum en op kop rouleren was het streven van de vier roze mannen. Plus dat ze een stevig en strak tempo hanteerden. Jolle genoot er wel van en na een tijdje was ik er klaar. Kon ze niet helemaal bijhouden en waaide er af. Jolle ging mee en door en was 3/4 uur te vroeg in Dokkum. Ondergetekenden in en met een volgend groep om halfuur te vroeg.
Richting Leeuwarden, Bolsward ging dat we zo: Jolle op pad en een klein uur te vroeg en ondergetekende een halfuur te vroeg. Toen was Jolle wel even uitgeracet en nam ondergetekende weer op sleeptouw. Om 12.10 uur waren we al in Stavoren voor de laatste tijdcontrole om 13 uur. Zo vroeg was ik er nog nooit en dus op voorste rij genieten bij de start. Daarna gingen de echten hard weg en Jolle weer met hen mee. Om 13.45 uur was hij in Bolsward en ondergetekende om 13.57 uur. In 7.02 uur fietstijd met 33,3 km/u gemiddeld en 46,6 km/u max. Dit is waarschijnlijk wel mijn snelste 11stedenfiets ooit van alle 47x.
Een paar uur later belde Floor: hij was rond 15 uur binnen en ook mooi op tijd. Wel had hij nog een forse bui op zijn kop gekregen. En fietste toen alleen maar door. De andere fietsers gingen schuilen.
Vanavond zag ik pas op TV Friesland hoe hard het op verschillende plaatsten had geregend en wat er allemaal nog meer heeft gespeeld. Jolle zal op zijn rit na de finish in Bolsward naar zijn ouders adres in Scharnegoutum wel een flink plons op zijn hoofd hebben gekregen.
Zo was het weer een mooi en succesvol fietsweekend met zaterdag de STW fietstijdrit met een stevig PR op het nieuwe parcours en vandaag een snelle en veilige Fietselfsteden grotendeels in het wiel van Jolle. Op naar volgend jaar en eerst de Wageningse Wielermuur en alle andere sportieve en wedstrijdjes die er nog gaan komen.
Benieuwd naar de belevenissen van de andere STW Elfstedenfietsers.
Jolle: Het was perfect fietsweer voor de 11-stedentocht. Dat wil zeggen als je om 5 uur mocht vertrekken en een beetje voortmaakte.
Om tijdig bij de start te zijn, stond de wekker bij mijn ouders thuis wel om 3.40 uur en voor de zekerheid ook nog een keer om 3.45 uur. Die tweede bleek niet nodig. Boterhammen knagen en alles wat ik klaar had liggen aantrekken en in mijn zakken stoppen.
Onderweg in het donker een overstekende zwarte kat vermijden en Bolsward zien te vinden. Geen probleem. Aangekomen in het startvak kijken of ik al een oranje shirt zag. Nog niet, maar dat dook even later op.
Direct na de start waren we elkaar even kwijt, maar toen ik als voorste langs de kant ging staan, kwam de achteruitkijkende Jan toch langs. Samen op pad. Gelukkig een keer geen gewring langs langzamere fietsers uit eerdere groepen.
Jan meldde dat de wind toch steviger was dan verwacht, maar het viel mij mee en je gaat ook niet continu pal naar het noorden. Doserend dat ik het 260 km kon volhouden scoorden we de eerste stempels.
Tot er een groepje langs kwam zoals Jan al schreef. Dan eten we eerst dat bordje leeg. Om niet op de kant achterin telkens in de wind terecht te komen ging ik meedraaien in de waaier met het idee Jan in Dokkum weer te treffen. Dat ging even later nog vlotter toen er 3 hardrijders langs kwamen en de sterkeren van onze groep daarbij konden aanpikken.
In Dokkum tijd om een praatje te maken, het nog brandschone sanitair te bezoeken, een bidon bij te vullen en nog wat te wachten terwijl het naast het tentje voor de stempelaars zachtjes druppelde.
Klokslag 8 uur mochten we op pad en om 9.25 uur stond ik in hartje Bolsward. Dat is 59km verderop. Gemiddeld deden we dat dus met ruim 41,5 km/u. Niet hard voor de profs en zelfs niet voor Amateurs, maar met nog een passage door Leeuwarden, diversere kleinere plaatsen en het nodige auto- en fietsverkeer op dezelfde paden toch stevig. Twee van ons groepje van 10 vonden het tempo te matig en waren nog weggesprongen op ongeveer 6km voor Bolsward. Toen hebben we met de rest maar rustig aan gedaan voor de verplichte tweede pauze.
Deze bracht ik heel aangenaam door in de Heeres accommodatie met warm en koud buffet verzorgd door de gastheer. Ook kon ik nieuw proviand voor onderweg uit mijn tas pakken en de ketting smeren. Na het gerace in aparte groepen besloten Jan en ik nu weer samen op te trekken.
Dat ging perfect. We toerden mooi en grotendeels voor de wind naar Stavoren met meestal 2 of 3 andere fietsers in ons spoor. Zoals Jan al schreef waren we daar ruim op tijd en kon er weer bijgepraat worden. Een fietser vond dat het nu lekker begon op te warmen. Ik zag vooral een atmosfeer die instabiel was en donkere wolken.
Toen Jan met de eersten om 13 uur een stempel kreeg moest ik nog even geduld hebben omdat velen die inmiddels waren gearriveerd waren ook een mooi plekje hadden bemachtigd. Zij hadden de fiets niet tegen het hek gezet om een wandelingetje en een praatje te maken. Dat Jan er vandoor was gestoven, vond ik wel weer een vrijbrief om, nadat ik hem gepasseerd was een kilometer of 5 later, lekker door te knallen met een mooi groepje.
Inmiddels was het ploeteren tegen de wind en moesten mensen lossen bij het optrekken uit een bocht of na een stempelpost. Zo bleef ik met slechts twee over tot we bij de laatste brug voor Bolsward een groep wachtenden aantroffen. Helaas kwam er net bij het omhoog gaan van de palen nog een groep eerder gelosten in volle vaart aansluiten. Dus met circa 50 man op maximaal vermogen de laatste kilometers naar en door Bolsward. Ik nam maar niet alle risico’s en ik zag nog iemand snel zijn linkerbeen uit zijn pedaal klikken toen daar de kramp volledig in schoot.
Na het passeren van de finishboog even rondkijken en daarna binnen het laatste stempel halen bij, traditiegetrouw, een van mijn nichtjes die daar al jaren vrijwilliger is. Met het nieuwe systeem kon alles direct in de administratie geregeld worden en kon ze vertellen dat ik deze keer als 38e finisher geregistreerd stond. Dat is dan niet bij de finishboog, maar binnen in de tent. Het is ook geen wedstrijd natuurlijk!
Voor ons als schaatsers is het nog wel leuk om te vermelden dat Sijtje vd Lende stempelaar is in Bolsward halverwege en Ineke Kooiman (partner van Jan Kooiman, moeder van Erik Jan Kooiman en natuurlijk zelf ook verdienstelijk marathonschaatster en zelfs nog allround EK-deelneemster toen daar voor de dames in de jaren ’80 de 5000 meter bij kwam in plaats van de 1000 meter).
Alles bij elkaar een heel comfortabele editie met als ik netjes reken 235km in 6,5 uur en dus ruim 36 gemiddeld. En toch grotendeels heel sociaal met Jan gereden en zelf veel kopwerk gedaan.
MAAR!
Toen was ik nog niet weer bij mijn ouders thuis. Dat werd nog een barre toch met bliksem, donder, hagel, striemende wind en slagregens. En deelnemers die op de route tussen Bolsward en Sneek onderweg waren en gingen schuilen bij struikgewas waardoor het hele fietspad geblokkeerd was.
Uiteindelijk ben ik gelukkig heelhuids aangekomen en kon ik weer opwarmen onder de douche.
Volgend jaar eens kijken hoe nummer 35 uitpakt.