Op zaterdag 28 december jl. gingen 3 fietsgroepen van start voor de STW Eindejaarstocht met een gezellige gezamenlijke rustpauze in Leersum. In Leersum werd iedereen gastvrij ontvangen door de zus van Klaas van den Berg en getrakteerd op koffie, vlaai, bananen en koek. Heel veel dank en waardering daarvoor, want zo komt de opbrengst van de fietstocht volledig ten goede aan de jeugd naar de STW. Willeke Koers, een van de organisatoren van de fietstocht, doet verslag:
Op een mistige ochtend vlak voor oud en nieuw, vond de jaarlijkse eindejaarstocht van STW plaats. Ik was voornemens om te starten met de MTB-groep vanuit Zeist.
Bij Klaas van de Berg in Zeist aangekomen, dacht ik een menigte van koffie drinkende mensen aan te treffen, maar de andere deelnemers voor de groep vanuit Zeist, bleken Klaas en ik verderop bij het Jagershuis op te pikken en op een nog andere plaats waarvan ik de naam vergeten ben. De meeste deelnemers in onze groep zijn lid van de Driebergse Toerclub (DTC). Deze zes mannen bleken gewend te zijn om iedere week op de MTB de singletracks van Leersum, Zeist en Amerongen te doorkruisen. Daarnaast sloot Eric van de Berg van een andere schaatsclub nog aan. Volgens Klaas was de oudste van het gezelschap zelfs twee keer zo oud als schrijfster dezes. De waarheid kan ik niet controleren. Het was even afwachten hoe het tempo van de groep aan zou voelen, zeg ik eerlijk, maar al snel had ik in de gaten dat het tempo prima ging en dat er sociaal werd gereden.
Al fietsend in het midden van de groep, over de singletracks, valt me de goede kwaliteit van de paden op. Om de paden goed te onderhouden, moet er bloed, zweet en tranen hebben gevloeid van de vrijwilligers die volgens Klaas hier een stukje track in het bos adopteerden en soms gewapend met motorzaag en bladblazer verschijnen om de tracks in uitstekende staat te brengen. Mijn dankbaarheid groeit richting de mensen die zo toegewijd en vastberaden zijn om buiten het fietsen ook met spullen naar het bos te komen ten gunste van de MTB-gemeenschap. Bij deze vrijwilligers zitten veel leden van DTC.
Ondanks de mist en de afwezigheid van de zon, was het een heerlijke tocht. De singletracks lagen er deze ochtend prachtig bij en de flow en grit op de paden voelden dan ook geweldig aan. Ik genoot van de avontuurlijke kruip-door-sluipdoor-paadjes die afgewisseld werden met de originele singletracks die bij de MTB-routes hoorden. Hierbij was heel handig dat de voorman van de DTC-groep de weg erg goed kende. Onder meer passeerden we een terreintje dat in de zomer een camping is, we passeerden de Hoogstraat bij de Ruitenberg, maar dan dwars over in plaats van via het asfalt, en we passeerden het gebouwtje van de skeelerbaan van Doorn, toerden langs de rand van woonwijken van Leersum, totdat we in de buurt kwamen van de pauzeplaats in Leersum.
Met de haven in zicht, maakte Klaas een buiteling over een lelijk paaltje, waardoor hij zijn schouder bezeerde. Na even bij te zijn gekomen, kon hij zijn weg gelukkig vervolgen. Daarnaast bleef er wel eens iemand even in de modder steken, maar dat was vaak snel weer opgelost en verder zonder blessures.
Aangekomen vanuit het bos bij een boerderij te Leersum, schoven wij, ondanks een gesprek onderweg over de deugden en ondeugden van houtvuur, gezellig aan bij het aangenaam warme houtvuur in de manege annex schietbaan en uitspanning voor kaartspelers, en konden wij terecht bij de zus van Klaas voor een welverdiend stuk taart en warme kop koffie.
Aldaar troffen wij de andere twee groepen uit Wageningen, die al enige tijd van de taart en koffie aan het genieten waren. Licht bevreemdend voor mij was, dat de stadsfietsgroep in casual of nette kleding was verschenen en dus de lange weg vanuit Wageningen kennelijk zonder te zweten had afgelegd, terwijl de MTB-ers allen in sportkledij waren gestoken. Van mijn trainingsgroepje zag ik Peter, Jolle en Jan aanwezig zijn. Ik zag Michiel, Egbert en nog tientallen STW-ers die ik niet zo vaak ontmoet. Voor José ging een wereld open, want naar haar stellige indruk gaat er een verborgen gemeenschap schuil achter de groep STW-ers die enkel op de Vechtsebanen in Utrecht trainen en zich tijdens de zomertrainingen niet laten zien. Gelukkig zie ik enkelen van jullie jaarlijks bij het STW-fietsweekend of de clubkampioenschappen. De terugweg was zo gedaan. Met nog geen zestig kilometer op de teller waren we terug bij het vertrekpunt.
Zien we elkaar volgend jaar weer bij de Kerst- of eindejaarstocht? De leden die in of rondom Utrecht wonen, roep ik bij dezen alvast op: kom volgend jaar mee mountainbiken om op sportieve en gezellige wijze de feestdagen in te luiden.
