Van onze verslaggever Jack Schoenmakers
Harm en ik reden op 23 december met vies weer naar Groningen: 400 km op en neer om in de wedstijd over 60 ronden voor 60+, 70+ en alle dames mee te strijden. Uit eerdere wedstrijden (o.m. het ONK op FlevOnIce: buitenijs, veel meer mijn ding) waren de tegenstanders bekend.
Vooraf waren de verwachtingen niet erg hoog. Bij de C2 marathons in Utrecht was Harm de laatste tijd niet al te scherp en ik kon de C3 net aan uitrijden. Maar wel de jongste in de 70 + categorie (nog maar 4 dagen!), 17 inschrijvingen, wat afvallers met recente verkoudheidjes etc.: wie weet wat het op ging leveren.
Met 50 deelnemers/sters stonden we aan de start. De scheidsrechter legde de procedure nog een keer uit: 3*gelapt door het peloton betekende wegwezen! Mijn verzoek om ook de afsprint-procedure voor de overige gelapten nog eens toe te lichten liet ie zitten. De jury zou dat onderweg bekijken. Een misser zo bleek later.
Bij het vertrek leek de kudde rustig aan te willen doen. Harm en ik konden lekker meerijden. Dat bleef niet zo. Ergens bij ronde 12 ging het gas erop en moest ik al snel een gaatje laten. Niet getreurd: lekker doorrijden en aanhaken als ze weer langskomen (en hopen dat ze dan even uitgeraasd zouden zijn). Dat bleek niet zo, maar ik kon toch aanhaken. Nog een keer eraf, tot op 10 meter teruggekomen, weer eraf en in een klein groepje doorgereden. Niet om lekker mee te rijden maar buffelen om zo lang mogelijk in koers te blijven.
Bij de 2e passage van het peloton nog weer geprobeerd om lang aan te haken. Dat lukte niet en even later was het wel klaar. Dus met nog 25 ronden op het bord was ik gezien.
Harm was intussen verstandig aan het koersen: hield zijn directe concurrenten in het oog en deelde af en toe een speldenprikje uit. De ultieme ontsnapping van de 4 sterksten miste hij (naar eigen zeggen) omdat ie aan de binnenkant opgesloten zat. Maar hij hield het koppie erbij en reed met nog een ronde of 12 te gaan weg uit het peloton. Op 10 ronden klonk de bel: de slecht voorbereiden dachten voor de pelotonsprint. Maar het betrof de sprint voor de overige gelapten. Harm wist die net voor te blijven. Een aantal concurrenten was verrast dat ze door mochten rijden en dus even uitgepierd.
Harm bleef goed bij de les, ging er opnieuw vandoor en kreeg 2 sterke dames mee. Ze bleven weg. Met nog 6 ronden te rijden kregen ze de bel voor de eindsprint. Weliswaar waren de 2 dames hem te snel af (Harm zei dat ie er één even had moeten duwen) maar hij werd zo 5e in het eindklassement van de M60.
Klasse! De 4 koplopers maakten de wedstrijd vol en de snelste heer wist de beste dame nét voor te blijven.
In de einduitslag bleken 7 rijders uit mijn groep de finish gehaald te hebben (waarvan maar 1 in het peloton), 2 waren er na mij nog uitgehaald en zo werd ik 10e in de M70 wedstrijd. Kon ik prima mee leven. Volgend jaar maar lobbyen om een eigen wedstrijd voor deze klasse te mogen rijden.