Hierbij een bijna live verslag van de fietselfstedentocht 2023, opgetekend door Jan Heeres. Binnenkort ook een (foto) verslag van Leffert Oldenkamp over de barre tocht van 1963!
Het lukte dit jaar om kaarten uit groep 1 (Floor van der Wilt), 2 (Peter Vlaar), 3 (ondergetekende) en 5 (Jolle Landman) te scoren. Dat was bijzonder omdat de uitgangspositie ongunstig was met kaarten groep 17 en 23 plus prachtig droog weer voorspeld. Dan wil ieder wel een dagje fietsten.
Jolle haalt ons voor Dokkum wel in
Floor, Peter en ondergetekende vertrokken om 5.15 uur en Jolle een kwartier later. Volgens de tijdrit theorie zou hij ons na 70 km, is bij Dokkum wel ingehaald hebben. Het was met een stevige noorden wind best wel koud en Floor trok er onverstoorbaar hard en lang aan. Na Harlingen waren de wegen leeg en in Franeker kreeg ik een opmerking van een controlestempel zettende mevrouw: ‘Deze kleur kaart = groep heb ik vandaag nog niet gezien’. Na verloop van tijd kwam er nog een snellere groep langs en pikte Floor aan. Peter en ondergetekende vonden het best en gingen met een andere fietser op lager tempo verder. In Holwerd was Floor ca. 10 minuten vooruit en wachtte ons netjes op.
Daarna door naar Dokkum en weer flink de sokken erin. Peter kon volgen en ondergetekende brak af. Op zich geen punt want in Dokkum is een tijdcontrole en moet je toch wachten. Ondanks de tegenwind was ik met mijn groep 3 toch ruim tien minuten te vroeg. Geen punt, stempel en door. Nog steeds geen Jolle en het plein was grotendeels leeg.
Vanaf Dokkum noordenwind mee en Floor zette de sokken er stevig in. We bleven bij elkaar en waren in no-time in Leeuwarden. Stempelen en verder, op hoge snelheid, ook vanwege wind mee. Echt veel fietsers waren er niet meer op de weg en ondergetekende moest toch stevig bikkelen om bij te blijven. Peter fietste ogenschijnlijk redelijk soepel mee in het wiel van Floor.
Stoer doen, terug zakken en niemand wil mee
Toen haalden we een flinke, stevig doorfietsende groep bij. Na een paar minuten dacht ondergetekende: ‘laat ik nu een teken van leven geven en de groep in de luwte voorbij rijden. Dan komt Floor daarna wel weer en neemt de leiding over’. Het is eerste lukte en het tweede gebeurde niet. Daar zat ik in mijn eentje helemaal vooraan stoer te zijn, nog maar een paar honderd meter op kop doorgereden en toen mijn ‘verlies’ genomen = terug zakken naar het laatste wiel. Floor en Peter waren even klaar met racen.
Zo waren we om 9.45 uur al in Bolsward op ons lunchadres en dus ¾ uur de tijd. In Bolsward zijn ze wel streng met de tijdcontrole want het is geen wedstrijd. Iets na tien uur arriveerde Jolle dan toch. Hij had 140 km in zijn eentje gereden: niemand wilde met hem mee rijden.
Duo’s fietsen
Toen we daarna Bolsward uitreden richting Sneek voor de laatste 100 km stond Jolle nog in die racestand en was in no time verdwenen. Floor en Peter verstonden elkaar en ondergetekende zag ze weg rijden. Dat duurde een tijdje en toen liet Jolle zich terugzakken en vormden we duo’s. Dat kwam het samen fietsen en de snelheid flink ten goede. Richting Spannenburg met de wind in de rug werd het toch weer een lint en was het voor ondergetekende stevig harken. Peter fietste soepeltjes mee en Floor wachtte ongeduldig op zijn kopbeurt. In Gaasterland weer duo’s fietsen en richting de kliffen had ik me voorgenomen niet uit het wiel te laten rijden. En dat lukte gelukkig ook goed.
Niemand mag door voor 30 km race
Vlakbij Stavoren vond ik het wel best, we zouden voor de tijdcontrole toch moeten wachten. Maar dat was nog ernstiger dan ik ooit had kunnen vermoeden of eerder heb mee gemaakt in mijn langjarige Fietselfsteden ervaring: niemand mocht door. De groep 1 fietsers en alle anderen moesten nog ruim een kwartier wachten toen wij arriveerden. Wat muziek en ongeduldige wachtende racefietsers, de rij werd steeds langer en je voelde: nu gaat het gebeuren. En dat gebeurde ook: iets na 13 uur werd gestempeld en mocht ieder door, groep 1, 2, 3 enz. De voorste fietsers spurtten in volle galop weg voor de laatste 30 km noorden tegenwind naar Bolsward. Floor was ook vlot weg en ondergetekende lette goed op en was erbij. Peter volgde snel en Jolle denderde daar weer overheen. De verhouding waren al een tijdje duidelijk en ik zag de drie en veel andere snel uit zicht verdwijnen. Vond het ook wel best want je maakt op een lager niveau zo weer nieuwe vrienden. Nog pech dat bij Molkwerum de spoorbomen dicht gingen en dus netjes wachten. Later hoorde ik dat dit met dichte bruggen Floor en Peter ook een paar keer was overkomen.
Jolle was rond 14 uur in Bolsward, Floor en Peter om 14.05 uur en ondergetekende om 14.15 uur met 31,3 km/u gemiddeld. Als ik alle statistieken nakijk, is dit (geloof) ik de snelste keer ooit. Ruim 7,5 uur fietstijd dankzij het sleurwerk van Floor en Jolle. Floor kreeg voor zijn dertigste tocht een mooi een mooi aandenken, Jolle voor zijn 33e x en Peter voor zijn 11e x en ondergetekende een gewone medaille. Het was weer een mooie tocht die wel de hele dag koud bleef en dus arm- en beenstukken of een lange broek. En ik denk dat dat ook nog niet vaak/veel zo is gebeurd.
Andere STW’ers waren er wel
Floor en Peter hadden Ernst Nolten in groep 2 nog gezien en via Strava laat hij weten rond 16 uur ook over de eindstreep te zijn gereden. Via een app groep kwamen berichten over Maarten Vrolijk uit Dronten binnen die in groep 17 startte. Dan waren er nog een kleine 15.000 andere Elfsteden fietsers die er op hun eigen manier een leuke en mooie dag van maken.
Nu maar even rustig zitten en wat uitrusten. Woensdag maar geen Wilde rit en zitting nemen op de achterbank van de bus. Om dan komende zaterdag Wageningse muurtijdrit weer fit te zijn. Volgend jaar is Pinkstermaandag op 21 mei en dan maar weer eens zien.
Putten, 29-5/23, Jan Heeres.